هاست چیست ؟ هاست کامپیوتر یا دستگاه دیگری است که با میزبان های دیگر در شبکه ارتباط برقرار می کند. هاست ها که با نام هاست شبکه نیز شناخته می شوند شامل کلاینت ها و سرورهایی هستند که داده ها، خدمات و برنامه ها را ارسال یا دریافت می کنند.
هاست چیست و چه کاربردی دارد ؟
هاست ها معمولاً شامل دستگاه های شبکه واسطه مانند سوئیچ ها و روترها نمی شوند که در عوض اغلب به عنوان گره ها دسته بندی می شوند. گره یک اصطلاح گسترده تر است که شامل هر چیزی است که به یک شبکه متصل است. در حالی که یک میزبان نیاز به یک آدرس IP دارد. به عبارت دیگر، همه هاست ها گره هستند، اما گره های شبکه هاست نیستند مگر اینکه برای عملکرد به آدرس IP نیاز داشته باشند.
بیشتر بدانید : مدت زمان طراحی سایت چقدر است
پروتکل های مختلف هاست
هاست ها از پروتکل های مختلفی برای برقراری ارتباط استفاده می کنند، از جمله پروتکل TCP و User Datagram Protocol (UDP). در یک شبکه TCP/IP، هر میزبان دارای یک شماره میزبان است که همراه با یک هویت شبکه، آدرس IP منحصر به فرد خود را تشکیل می دهد. در مدل Open Systems Interconnection (OSI)، پروتکل‌ها در لایه انتقال، که به عنوان لایه 4 نیز شناخته می‌شوند، مسئول ارتباط بین میزبان‌ها هستند.
انواع هاست فناوری اطلاعات
اصطلاح میزبان در چندین حوزه دیگر در فناوری اطلاعات (IT) استفاده می شود که بسته به زمینه، معنای کمی متفاوت دارد.
میزبان وب
برای شرکت ها یا افراد دارای یک وب سایت، هاست میزبان یک وب سرور است که داده های یک یا چند وب سایت را ذخیره و ارسال می کند. هاست همچنین می‌تواند به ارائه‌دهنده خدماتی که این زیرساخت را اجاره می‌کند، که به عنوان میزبانی شناخته می‌شود، مراجعه کند.
میزبان ابری
یک میزبان ابری مبتنی بر فناوری‌های رایانش ابری است که تعدادی از سرورها را قادر می‌سازد تا به عنوان یک سیستم عمل کنند. که در آن عملکرد وب‌سایت توسط چندین ماشین تضمین می‌شود. اغلب شامل شبکه ای از سرورهایی است که از مراکز داده مختلف در مکان های مختلف کشیده می شوند.
هاست های ابری
به عنوان سرویسی عمل می کنند که مشتریان را قادر می سازد تا به اندازه نیاز خود از خدمات خریداری کنند. هاست ابری جایگزینی برای میزبانی وب سایت بر روی یک سرور واحد است. هاست ابری را می توان هم زیرساخت به عنوان سرویس (IaaS) و هم پلتفرم به عنوان سرویس (PaaS) در نظر گرفت. با استفاده از یک مدل ابر عمومی، یک شبکه عمومی داده هایی را منتقل می کند که به صورت فیزیکی در سرورهای مجازی مشترک که منبع ابر را تشکیل می دهند ذخیره می شود.
میزبان مجازی
عبارت میزبان مجازی دو کاربرد دارد. یکی به فناوری مورد استفاده برای اجرای چندین دامنه یا برنامه در یک سرور فیزیکی واحد اشاره دارد. مورد دوم به شرکت هایی اشاره دارد که خدمات زیرساخت مجازی را می فروشند.
میزبان راه دور
در این زمینه، کاربران با استفاده از یک شبکه خصوصی یا اینترنت به یک میزبان راه دور در یک مکان فیزیکی متفاوت دسترسی دارند. این فرآیند دسترسی از راه دور را برای کاربران فراهم می کند. به عنوان مثال می توان به سرورهایی اشاره کرد که کاربران می توانند از راه دور به آنها وارد شوند یا یک کامپیوتر میزبان برای دسکتاپ راه دور.
میزبان ماشین مجازی
این به سخت افزار – یا سرور فیزیکی – اشاره دارد که منابع محاسباتی را برای پشتیبانی از ماشین های مجازی (VMs) فراهم می کند. این فرآیند به عنوان مجازی سازی سرور نیز شناخته می شود.
محیط های کامپیوتر مرکزی
در این زمینه، یک کامپیوتر مرکزی می‌تواند میزبان خدمات ایستگاه‌های کاری متصل به آن باشد. این بدان معنا نیست که هاست فقط سرور دارد و ایستگاه های کاری فقط کلاینت دارند. رابطه سرور و مشتری یک مدل برنامه نویسی مستقل از این استفاده متنی از عبارت میزبان است.